همیشه با من بوده و هست... تنهایی ، غم
نشسته بودم پشت لپ تاپ و فکر می کردم...
یه آهنگ خوب و آروم داشت نواخته میشد، نُت به نُت دلداریم میداد که صبر کن/
تلفن خونه زنگ خورد. با خودم فکر کردم بعضی وقتا همین زنگ خوردن چقدر خوبه.
اینکه بدونی یکی اونور خط می خواد باهات صحبت کنه، حتی اگه اشتباه گرفته باشه...
تو هم تو یه نقطه از این دنیای بزرگ داری نفس می کشی... مطمئنم.
دلتنگ ، می خندی ، اشک میریزی و قلبت می کشنه.
امروز ایمانمو از دست دادم. نه به بودنت. به پیدا کردنت!
اگه تا آخر دنیا برم و دنبالت بگردم اما پیدات نکنم چی؟
چی میشه اگه تمام رویاهایی که ساختم خراب بشن؟
اگر هیچوقت پیدات نشه... اگر تنها بمونیم تا ابد
اگر با هم خوشبختیو حس نکنیم ... اگه با هم پیر نشیم
چی میشه اگه موقع مرگم بالا سرم نباشی؟
کجایی پس؟ یه نشونه کافیه